ความเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้วัดกันที่ ‘วัยวุฒิ’…หากแต่วัดกันตรงที่ ‘คุณภาพทางจิตใจ’
เรามักเชื่อเสมอว่า ‘กาลเวลา’ กำลังเดินไปข้างหน้าพร้อมกับ ‘วัย’ ที่มากขึ้น และ ‘วุฒิ’ ที่เติบโตขึ้น…อันเป็นสิ่งบ่งบอกว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ในความเป็นจริง, ‘เวลา’ กำลังหลอกเราทุกคนอยู่ มันไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า แต่มันกำลังนับถอยหลังต่างหาก…สุดท้ายแล้วเราทุกคนก็มีจุดจบที่เหมือนกัน คำถามคือ… ‘วัยวุฒิ’ ที่เราเชื่อว่ามันเติบโตเป็นผู้ใหญ่อยู่ทุกวันนั้น เราได้เรียนรู้และฝึกฝนพัฒนา ‘คุณภาพทางจิตใจ’ ของเราบ้างหรือเปล่า?
หัวหน้าที่ดีจึงไม่ใช่คนที่รวยมีเงินล้นฟ้า หรือมีประสบการณ์ในการทำงานหลายสิบปี หากแต่เป็นคนที่มีคุณภาพ และมีวิธีคิดทัศนคติที่ดี ต่อให้เราเส้นใหญ่-เส้นพาสต้ามาจากไหน หากลูกน้องไม่รักและเคารพเสียอย่าง…ผลลัพธ์ที่ดีในการทำงานก็คงไม่อาจสำเร็จได้ การทำงานที่ดีจึงต้องอาศัยความเป็น ‘ทีม’ หากม้าไม่เคารพและเชื่อมั่นในอัศวินของตน…รบร้อยครั้ง ก็ยังพ่ายร้อยครั้งอยู่ดี และนี่คือ 5 เหตุผลที่ทำให้ลูกน้องไม่อยากทำงานร่วมกับหัวหน้าอย่างคุณ!
โกหกทั้งเพ!
กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ ผู้นำที่ดีจะไม่โป้ปดต่อหน้าลูกน้อง เชื่อเถอะครับว่าไม่ว่าเราจะเป็นหัวหน้า เป็นลูกน้อง หรือแม้แต่เราจะเป็นเพียงแค่พี่ รปภ. ชั้นล่างก็ตาม ก็ไม่มีใครชอบให้โดนโกหกหรอก ความจริงมักสะอาดและงดงามเสมอ…การไม่พูดเท็จ หรือขี้ปดใส่ลูกน้อง ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็ตาม จะทำให้เราซื้อใจลูกน้องได้เป็นทวีคูณเลยล่ะครับ นอกจากนั้นเรายังได้รับความเคารพและความไว้วางใจจากลูกน้อง และยังพลอยไปถึงคนรอบข้างอีกด้วย มีคำกล่าวว่า… ‘โกหกใครก็ได้ แต่โกหกเหล่าบรรดาลูกน้องของเราไม่ได้หรอก’ หากลูกน้องจับได้ครั้งนึงว่าเราพูดไม่จริง เราก็จะสูญเสียความเคารพและความเชื่อมั่นที่ลูกน้องมีต่อเราไปเลยทีเดียว มิหนำซ้ำ, เจ้าลูกน้องที่น่ารักทั้งหลายนี้ อาจเอาเกียรติยศความโป้ปดของเรา ไปตั้ง ‘วงเล่า’ นั่งนินทา เมาท์ทูเมาท์ ลับหลังเราอีกด้วยครับ
หยั่งรู้ไม่ถึงการณ์
“การทึกทักเอาว่าตนเป็นคนเก่งที่รอบรู้ไปเสียหมด…ถือเป็นการกระทำอันหายนะยิ่ง” คำพูดจากหนังสือเล่มนึงยังคงใช้ได้ดีอยู่เสมอทุกยุค ทุกสมัย ลองคิดเล่นๆดูนะครับว่าขนาดตัวเราเองยังไม่ชอบลูกน้องที่อวดรู้ อวดฉลาดเลย แล้วประสาอะไรกับลูกน้องล่ะครับ ก็คงจะไม่ยินดีอภิรมย์กับหัวหน้าที่ชอบคิดว่าตัวเองรู้ดีไปเสียหมดเหมือนกัน บ่อยครั้งที่เรามักเชื่อมั่นว่าไอเดียของเราดีกว่าลูกน้อง แต่การเปิดโอกาสและปล่อยให้ลูกน้องได้เสนอไอเดียและแสดงความคิดเห็น จะช่วยฝึกฝนให้พวกเขามีความมั่นใจและทำงานได้ดีขึ้น หากเราปิดกั้นและเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางมากเกินไป…ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่อยากทำงานกับเราหรอกครับ แม้กระทั่งแม่บ้านทำความสะอาดเอง อาจยังต้องเมินหน้าหนีเลยเชียวล่ะ ท่องไว้เสมอว่า…อยากฉลาด จงโง่
ปฏิเสธเรื้อรัง
การวิตกหวาดระแวงกับทุกเรื่องมากเกินไป จะทำให้เราไม่รู้จักเชื่อใจคนอื่น…ส่งผลให้เราเป็นโรคปฏิเสธเรื้อรัง ใอนี่ก็ไม่เอา ใอนั่นก็ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ใช่ ปฏิกิริยาต่างๆเหล่านี้จะพานทำให้คนรอบข้างและลูกน้องที่เราทำงานด้วยเกิดความเบื่อหน่าย และไม่อยากทำงานร่วมกับเราอีกต่อไป เลิกนิสัยคาดหวังกับผลลัพธ์ที่มากจนเกินไปเถอะครับ เพราะการคาดหวังคือการตีกรอบทุกอย่างในตัวมันเอง และบางทีการตีกรอบนั้นก็กักขังตัวเรา และลูกน้องของเราด้วยเช่นกัน
โลกสวยเกินจริง
การเป็นคนมองโลกในแง่ ‘ดี’ ถือเป็นเรื่องที่วิเศษอย่างยิ่ง แต่บางครั้งมันก็กัดกินความแข็งแกร่งของเรา การเลี่ยงที่จะไม่แจ้งข่าวร้าย หรือเรื่องเสียหายต่างๆเกี่ยวกับบริษัทให้ลูกน้องฟัง เพราะกลัวว่าลูกน้องจะไม่มีความสุขในการทำงานกับเรา และไม่ชื่นชอบเรา ถือเป็นการทำร้ายบริษัททางอ้อม และยังทำลายโอกาสของลูกน้องอีกด้วย อยากเป็นหัวหน้าที่ดีและทุกคนยอมรับนับถือ เราต้องมีจิตใจที่เด็ดเดี่ยว และแข็งแกร่งอยู่เสมอ เพราะสุดท้ายแล้วเรานั่นแหละคือผู้นำของพนักงานหลายต่อหลายชีวิต
มือถือสาก…หนักที่ปาก
เข้าใจว่าบางคนปากหนักไปหน่อย จึงไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการชื่นชมลูกน้องเสียเท่าไหร่ แต่บางครั้งคำพูดดีๆบวกร้อยยิ้มอันจริงใจ ก็ช่วยเป็นแรงผลักดันชั้นเยี่ยมให้กับการทำงานของลูกน้องได้ ลดน้ำหนักริมฝีปากลงบ้าง…ก็ไม่ได้เสียหายแต่อย่างใด รับรองว่าลูกน้องจะหลงรักวาทะคมคายของคุณกันเป็นเกรียวเลยเชียวล่ะ คำพูดเปลี่ยนโลกได้…เพราะมันเปลี่ยนคนได้
ลดแลกแจกแถม!: เงินเดือนเบี้ยว อารมณ์บูด
เงินเดือน กับ ประจำเดือน เหมือนกันตรง…มาช้าดีกว่าไม่มา!!! ชีวิตไม่มีอะไรเที่ยงแท้ แต่ที่แน่ๆจ่ายเงินเดือนให้ตรงตามเวลาเถอะครับ หากไม่จำเป็นจริงๆ กรุณาอย่าเบี้ยวเงินเดือนลูกน้องบ่อยนักครับ เข้าใจว่าบางบริษัทอาจมีการตัดยอดที่ล่าช้า ไหนจะปัญหาจุกจิกของระบบธนาคารออนไลน์-ออนลวงอีก คราวหน้าก็ให้ความสำคัญกับการจ่ายเงินเดือนขึ้นอีกนิด ถึงจะตั้งใจทำงาน แต่ก็ต้องตั้งใจจ่ายเงินด้วยเช่นกัน จ่ายช้าบ้าง เลยเวลาบ้าง…ลูกน้องอาจมีอารมณ์บูดเบี้ยวกันได้นะครับ
แม้มิได้เป็นซากุระ จงอย่ารังเกียจที่จะเป็นดอกไม้อื่น, แม้มิได้เป็นตะวัน จงยินดีที่จะเป็นดวงดาว, แม้มิได้เป็นถนน จงพอใจที่จะเป็นบาทวิถี…ไม่ว่าจะเป็นอะไร จงภูมิใจและเป็นให้ดีที่สุด
