[สัมภาษณ์] เพจ “คิ้วต่ำ” เพจภาพประกอบที่น่ารักที่สุดในเฟสบุ๊ค

  • 25
  •  
  •  
  •  
  •  

โดย Kittipat M [กิตติพัฒน์ มหพันธ์]

คอลัมน์พิเศษติดตามสัมภาษณ์บุคคลผู้อยู่เบื้องหลังเพจบนเฟสบุ๊คที่กำลังอินเทรนด์ต่างๆ หรือผู้ทรงอิทธิพลบนโลกออนไลน์ โดยจะเน้นการสอบถามถึงที่มา แรงบันดาลใจในการสร้าง รวมถึงเทคนิคเฉพาะตัวต่างๆ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้ที่สนใจจะสร้างตัวตนในโลกออนไลน์ รวมถึงเป็นความรู้ให้กับคนที่สนใจด้วย

วันนี้เราได้มาพูดคุยกับเจ้าของเพจ “คิ้วต่ำ” ( http://www.facebook.com/kiwtum ) เพจที่มีภาพวาดประกอบเฉพาะตัว ซึ่งโด่งดังในเฟสบุ๊คภายในระยะเวลาอันสั้น เชื่อได้ว่าคนที่เล่นเฟสบุ๊คอยู่ตอนนี้บางทีคงเคยได้เห็นเพจที่มีตัวการ์ตูนซึ่งเป็นภาพวาดประกอบมากมาย    เพจ “คิ้วต่ำ” เองก็เป็นหนึ่งในนั้น ตัวการ์ตูนที่อยู่บนแบคกราวนด์กระดาษสีน้ำตาล วาดด้วยแนว Minimalist เรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความหมายที่แสนอ่อนโยน อบอุ่น และบางครั้งก็ทำให้คนที่ได้อ่านน้ำตาซึมตามไปด้วย ปัจจุบันมีเพจนี้แฟนติดตามกว่าสามแสนคนภายในระยะเวลาสองเดือนกว่าๆเท่านั้น

คุณ “ปั๊ม”

คุณปั๊ม คือผู้อยู่เบื้องหลังลายเส้นน่ารักๆพร้อมกับคำคมๆที่แฝงไปด้วยปรัชญาที่เสพง่ายนี้ คุณปั๊มมีพื้นเพเป็นชาวสุโขทัย เข้ามาเรียนที่คณะสถาปัตย์ฯที่ลาดกระบัง ปัจจุบันทำงานด้านครีเอทีฟให้กับบริษัทด้านโปรดักชั่นเฮาส์แห่งหนึ่ง ต่อจากนี้คือบทสัมภาษณ์ที่จะทำให้ได้รู้ถึงเรื่องราวเบื้องหลัง แรงบันดาลใจ กว่าจะมาเป็นเพจที่มีคนมารอชมเป็นแสนคน แต่ละภาพมีคนกดไลค์หลายหมื่น กดแชร์ครั้งละหลักพัน ตัวเลข Talking about this ไม่เคยน้อยกว่า  80% ของจำนวนยอดแฟนทั้งหมด

 

อยากให้ช่วยเล่าถึงที่มาของเพจ “คิ้วต่ำ”

จริงๆเริ่มจากที่ส่วนตัวผมเป็นคนที่ชอบวาดรูป ตั้งแต่เรียนอยู่ที่สถาปัตย์ลาดกระบัง แต่ไม่ค่อยมั่นใจในลายเส้นตัวเองเพราะคนอื่นที่เรียนเก่งมาก ไม่เคยคิดว่าตัวเองมีพรสวรรค์ในการวาดภาพประกอบ ก็วาดอยู่คนเดียวเก็บใส่สมุดส่วนตัว ถ่ายทอดความรู้สึกไปเรื่อยๆ  วันหนึ่งมีคนบอกว่ารูปเราน่ารักจะตายทำไมไม่วาดเยอะๆ  ตอนนั้นจริงๆไม่ได้ตั้งใจสร้างเพจให้คนมาดูเยอะขนาดนี้  พอดีอยากเป็นนักวาดภาพประกอบที่ a day ก็เลยเอาสิ่งที่วาดมาสแกนลงเพจเป็น portfolio เอาไว้ตามคำแนะนำของคนอื่นเท่านั้น

 

เกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น?

แล้วพอตอนนั้นมองเห็นตัวเลขยอดแฟนที่เข้ามาเป็นยังไง ทีแรกตั้งใจว่าถึง 500 คนจะส่งผลงานของตัวเองที่ทำมาไปเสนอคนอื่นดู แต่ทำไปทำมากลับรู้สึกกับตัวเองว่าเป็นการตั้งใจวาดหรือจะเขียนมากเกินไป ไม่ก็ดูเป็นการตั้งความพยายามมากเกินไป สุดท้ายก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ ผ่านไปหนึ่งเดือนก็มีแฟนเข้ามาหลักพันสองพัน แต่หลังจากพอถึงแปดพันแล้วกลับโตขึ้นอย่างก้าวกระโดดแล้วขึ้นไปเป็นหมื่นเป็นแสน

 

มีการโปรโมทบ้างหรือเปล่า

ช่วงแรกโปรโมทผ่านแค่เพื่อนๆ แต่อย่างที่บอกว่ามันดูฝืน จึงปล่อยให้มันแค่ค่อยๆเป็นค่อยๆไป  แต่พอมันต่อขึ้่นเร็วมาก น่าจะเป็นเพราะว่ามีคนเอารูปเราไปแชร์ในที่อื่นต่อเองอย่าง Pantip ด้วย แล้วก็รู้สึกมีดาราเอาไปลงใน Instagram

 

อยากให้เล่าถึงวิธีการวาดภาพประกอบ

จริงๆก็เราเจออะไรก็วาดๆเขียนๆลงสมุดที่จริงๆตั้งใจไว้จดงาน (เป็นสมุดกระดาษสีน้ำตาล ตามภาพ)  จากนั้นสแกนลงคอม แล้วลงสีผ่าน photoshop  ภาพทั้งหมดที่เคยโพสในช่วงแรกๆเป็นอันที่ผมเคยวาดเก็บไว้

 

แล้วภาพเก่าๆกับภาพที่วาดใหม่หลังจากที่มีแฟนเยอะๆแล้ว มีแนวทางการวาดที่แตกต่างกันบ้างไหม

ต่างกัน ภาพเก่าๆส่วนมากจะทำให้เราเข้าใจเองคนเดียว แต่อันใหม่ๆอาจมีปรับข้อความให้คนอื่นเข้าใจได้ด้วย

 

จากที่เห็นบอกว่าเคยไม่มั่นใจในลายเส้นของตัวเอง พอเอามาลงเพจกลับเป็นว่าภาพของเราถูกใจคนทั่วไปด้วย เคยกลับมาคิดไหมว่าอะไรที่คิดว่าทำให้คนทั่วไปชอบภาพของเรา

จริงๆผมก็วาดจากความรู้สึก อารมณ์ของตัวเองนั้นจริงๆ เช่น คิดถึงบ้าน ผมก็อยากจะวาด คิดว่าพอเราวาดจากอารมณ์เราจริงๆของเรา พอคนอื่นเห็นก็คงสัมผัสความรู้สึกแบบเดียวกับเราได้เหมือนกัน

 

เวลาคิดงาน เห็นภาพมาก่อนหรือคิดข้อความก่อน

ทั้งสองอย่าง บางทีเราก็คิดจากคำก่อน หรือบางทีก็ภาพก่อน

 

มีวิธีตีความหมายออกมาเป็นภาพยังไง มันเข้ามาในสมองยังไงว่าต้องวาดภาพจากประโยคนี้แล้ว

จริงๆผมเป็นคนชอบจดอยู่แล้ว แล้วก็มักจะจดเรื่องรอบตัวไว้เสมอๆ จดไว้ก่อนทั้งประโยคแล้วเราก็วาดรูปไว้ด้วย ก็เลยง่ายต่อการเอามาทำต่อ

 

ปกติคิดงานจากแรงบันดาลใจส่วนตัว มีช่วงไหนบ้างไหมที่เรากลับต้องคิดอะไรบางอย่างเพื่อแฟนๆของเราในเพจ ซึ่งอาจจะไม่ได้มาจากจากชีวิตส่วนตัว

ผมไม่ได้ทำเพื่อแฟนๆในเฟสบุ๊คโดยตรง แต่บางทีนอกจากอารมณ์ส่วนตัวแล้ว ผมก็จะวาดผ่านการหยิบยกอารมณ์ของคนรอบตัว พวกเรื่องความรัก อย่างเช่นภาพนี้ “ถึงไม่ได้อยู่ข้างๆ แค่คิดถึงกันบ้างก็ดีแล้ว”   ได้เรื่องราวมาจากที่ว่าปกติก็มีคนมาเล่าเรื่องแฟนให้ฟัง เรารับรู้ได้เพราะอยู่ตรงกลางการรับฟังเรื่องราวจากเพื่อนๆ ก็เลยวาดออกมา

 

ลองหยิบยกเรื่องราวของตัวเองสักเรื่อง ที่มาจากตัวเองจริงๆ และอยากให้เล่าที่มาของภาพด้วย

ภาพสุขสันวันเกิดนางฟ้าภาพนี้ ผมเขียนถึงแม่ตัวเองในวันเกิดของแม่ของผม มาจากความรู้สึกที่อยากจะเขียนถึงแม่ของผมที่ล่วงลับไปแล้ว

 

แฟนๆในเพจเป็นใคร

ส่วนมากเป็นผู้หญิงกว่า 70% ช่วงวัยรุ่น แต่จริงๆมีหมดตั้งแต่ ป.4 จนถึงวัยทำงาน

 

คิดว่าพวกเขาตั้งใจมาเสพอะไรในเพจ

อาจเป็นเพราะอยากดูรูปน่ารักๆ ชอบแนวคิดที่แฝงในรูป ว่าวันนี้เพจจะถ่ายทอดมุมไหนมาให้เราดู

 

มีคนบอกว่า เราจะพยายามเอาชนะนักเขียนที่ชื่อว่า “นิ้วกลม”

จริงๆไม่ใช่ ผมได้แรงบันดาลใจจากพี่นิ้วกลมมากว่า ชอบในเรื่องที่พี่เขามองโลกอีกด้าน ได้เรื่องการคิดการมองโลก ส่วนสไตล์การคิดการเขียนก็ยังเป็นตัวของผมเอง

 

เพราะว่าชอบมองโลกอีกด้าน หรือว่านี่คือสาเหตุที่มีชื่อเพจว่า “คิ้วต่ำ”

ใช่ครับ เพราะจริงๆผมรู้สึกว่าตัวเองหัวเถิก ก็เลยคิ้วต่ำ (หัวเราะ) จริงๆผมไม่ใช่หัวเถิก แค่คิ้วอยู่ต่ำ คำนี้เป็นคำที่บอกตัวเองตั้งแต่โดนล้อมาตั้งแต่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย เลยอยากตั้งชื่อให้มันมีมุมมองอีกด้าน

 

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้อยากกลับไปเปลี่ยนชื่อเพจไหม

ไม่อยากจะไปเปลี่ยน จริงๆทีแรกเลือกอยู่สองชื่อคือ “เถิก” กับ “คิ้วต่ำ” เถิกก็เถิก  แต่คิ้วต่ำคนต้องเกิดคำถามแน่นอน แล้วก็คิดว่าอย่างหลังเป็นเรามากกว่า เป็นคำที่เราชอบ คำที่เราโอเคกับเรามาก เป็นเหมือนแบรนด์ของเราไปแล้ว

 

คิดว่าวันหนึ่งจะดังขนาดนี้ไหม

ไม่ได้คิดถึงวงการการวาดภาพประกอบเลย  เคยอยากเขียนแค่คอลัมน์ เขียน copy ทำครีเอทีฟ ทำทีวี ภาพประกอบไม่ได้สิ่งที่ตัวเองคิดเลย แต่ไม่คิดว่าการวาดภาพประกอบแบบของเราจะทำให้มีคนรู้จักถึงขนาดนี้

 

ทำไมถึงอยากเป็นคอลัมนิสต์

ตอนแรกอยากเขียนเพราะว่าเรามีเรื่องเล่าเยอะ แต่เราอยากเล่าแบบที่เราเล่า ไปเจออะไรมาก็เขียนลงเฟสบุ๊ค เล่าให้เพื่อนฟังแล้วเพื่อนหัวเราะ  ก็สนุกดี อยากทำเป็นจริงเป็นจัง เคยมีคลาสเขียนคอลัมน์สารคดีท่องเที่ยวที่หอศิลป์ฯ แล้วเชิญคนภายนอกมาให้คะแนน ปรากฏว่าเราได้คะแนนดีอยู่คนเดียว ก็เลยคิดว่าเราก็น่าจะเขียนได้

 

รู้สึกอย่างไร ที่เห็นคนไปไกลถึงหลักแสน

ตกใจเพราะมันไปเร็วมากๆ ไปไวเกิน ทีแรกนึกว่าเฟสบุ๊ค error หรือเปล่า ตอนที่ครบหนึ่งแสนยังคิดว่าไม่จริง จริงๆก็ดีใจ เคยมีคนที่รู้จักคนหนึ่งเคยพูดมาก่อนหน้านี้ว่า ภาพข้อความเวิ่นเว้อแบบนี้เอาลงเฟสไปคงไม่ได้ถึงร้อยคน แต่พอถึงแสนคนๆนั้นก็กลับมาบอกใหม่ว่าอยากจะตบปากตัวเองจริงๆที่พูดแบบนั้นออกไปตอนนั้น

 

จากยอดแฟนตอนนี้เข้าใกล้ 300,000 วันนี้ตั้งเป้าอะไรใหม่ไหม

ไม่ได้คาดหวังแล้ว จริงๆเคยคุยกับเพื่อนแค่หมื่นก็ฟินแล้ว ทีแรกเราก็ตื่นเต้น พอถึงแสนเราก็เฉยๆแล้ว จากที่เคยคิดว่ามาวันละหลายพัน ตอนนี้บางวันขึ้นมาหลักสิบ แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว

 

วิธีแบ่งเวลางานประจำกับงานที่ชอบ

ทีแรกไม่ได้สิ่งที่เราคิดว่าเพจคิ้วต่ำจะมาอยู่กับชีวิตเรา จากนี้ไปเราก็จะแบ่งเวลาให้ ตอนเย็น ก่อนนอน ก็แอบวาดเอา

 

เราเคยเห็นเพจภาพประกอบของคนอื่น คิดว่าเราโดดเด่นกว่าที่อื่นยังไง

มีคนเคยมาโพสบอกว่า เข้ามาดูที่นี่แล้วรู้เลยว่าเป็นของเพจนี้ ไม่จำเป็นต้องให้เครดิตรูปเลยว่ามาจากเวบไหน เราวาดเอง อัพเอง เป็นแอดมินเอง คงเป็นเพราะคาแรคเตอร์ของเราชัดเจน

 

คิดว่าเอกลักษณ์ของที่เป็นคาแรคเตอร์ของเราเป็นยังไง

ส่วนมากงานแทบทุกตัวของผมจะไม่มีคิ้ว ไม่มีน้ิวมือนิ้วเท้า วาดง่ายๆ วาดแบบนี้ตั้งแต่ก่อนสร้างเพจคิ้วต่ำครับ

มองผลงานของเราเป็นนิทานหรือปรัชญา

มองเป็นเรื่องเล่า ไม่ได้ต้องการอะไรให้มันลึกซึ้ง ไม่ต้องยาว แต่เป็นเรื่องที่เกิดจากตัวเราหรือคนรอบข้างเรา

 

อะไรคือความประทับใจมากที่สุด หลังจากสร้างเพจ “คิ้วต่ำ” ออกมาแล้ว

ไม่คิดว่าการ์ตูนลายเส้นของเราจะมีอิทธิพลให้คนอื่นยิ้มได้ถึงขนาดนี้ มีคนรอดู มีคนเข้ามาแชร์ความรู้สึก เคยมีประโยคหนึ่งที่รู้สึกดี ก็คือมีคนมาโพสว่าวันนี้รีบตื่นเช้ามา เพื่อมาดูว่าคิ้วต่ำวันนี้จะโพสอะไร วันนี้รออยู่นะว่าวันนี้จะขึ้นอะไรมาให้ดู ทำให้เรารู้สึกว่าเรามีผลต่อการรอหนึ่งครั้งของชีวิตคนอื่น

 

กดดันไหม เพราะเราสร้างความคาดหวังให้กับคนเป็นแสน แล้วอาจจะถึงล้านในอนาคต

ตอนแรกช่วงกดดันก็มี เพราะก็เคยมีคนตั้งแง่ว่าทำไมถึงวาดรูปแบบนี้หรือทำไมถึงไม่วาดแบบนี้ ปรัชญาไปนะวันนี้ แต่เราก็บอกตัวเองว่าเราวาดเพราะเรารู้สึกอย่างนี้จริงๆ เราไม่ได้วาดเพื่อตามใจใคร เพราะเราตามใจทุกคนไม่ได้ คิดว่าเราเอาอารมณ์เราเป็นหลักก็พอ ถ้าเขาเข้าถึงได้ก็กดไลค์ก็พอถ้ารู้สึกดีกับภาพ

 

เคยมีฟีตแบคที่ไม่ดีบ้างไหม

ถ้าเป็นฟีตแบคจากภาพโดยตรงก็ไม่เคยมี ส่วนมากก็มีคนมาถามว่า เราไปเอาคำมาจากใคร กอปปี้จากหนังสือเล่มไหนแล้วเอามาวาดหรือเปล่า หรือไม่ก็วิจารณ์ความคิดเราว่าคิดแบบนี้ไม่ถูกต้อง แต่จริงๆผมก็รู้สึกชอบ เพราะผมชอบคนที่คิดต่างๆกันไป

 

ห่วงเรื่องลิขสิทธิ์ว่าจะมีคนเอาภาพหรือเอาคาแรคเตอร์ของเราไปใช้โดยไม่บอกบ้างไหม

ตอนแรกก็ห่วง เพราะมีเพจอื่นเขากอปไป คือไปโพสใหม่เลยแล้วเปลี่ยนคำโปรยใหม่โดยที่ไม่ได้บอกเครดิตหรือลิงค์กลับมา มีแฟนของเพจไปเจอก็ไปบอกว่าต้องให้เครดิตที่มา แล้วบางคนก็แนะนำเราว่าให้ใส่ลายน้ำ หลังๆก็เลยมีตัวโลโก้กำกับไว้ว่าเป็นของเรา

 

ถ้าวันหนึ่งคนเลิกกดไลค์หรือกดไลค์น้อยลง เราจะรู้สึกยังไง

มันก็ต้องมีรู้สึกบ้างเพราะเคยเห็นเยอะๆ แต่เราก็เข้าใจ เพราะทุกวันนั้นแฟนๆเพิ่มต่อวันก็น้อยลง ส่วนรูปที่กดไลค์น้อยก็เข้าใจ เพราะคนไม่เข้าใจในความหมายหรือไม่โดน ก็เป็นเรื่องปกติ

 

ภาพไหนที่ส่วนตัวเราชอบที่สุดตั้งแต่วาดภาพมาในเพจ ทำไม

(แกว่งเท้าหาสุข) จริงๆเป็นเรื่องส่วนตัวมากๆ คือวันนั้นทำงานเครียดมากแล้วก็รู้สึกอยากเที่ยวทะเลมาก ก็เลยวาดรูปนี้ลงเพจ แล้วไป tag บอกเพื่อนๆ ปรากฏว่าเย็นนั้นเพื่อนๆเห็นแล้วรวมตัวกันไปเที่ยวเลย

เคยตันในไอเดียหรือเบื่อที่จะวาดไหม

เคยตัน แต่ไม่เคยเบื่อ ตันก็คือไม่รู้จะวาดอะไร ซึ่งก็คงไม่ได้โพสอะไรในวันนั้น แต่ไม่ค่อยกลัว เพราะว่างานของเรามันเกิดขึ้นจากความรู้สึกในแต่ละวัน ซึ่งแต่ละวันก็มีเรื่องราวให้เห็นตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเก่าบ้างใหม่บ้าง

 

เคยคิดจะโพสอย่างอย่างอื่นบ้างไหม

จริงๆก็เคยมีเอเจนซี่ติดต่อเข้ามาให้โพสอะไรอย่างอื่นเพื่อการโฆษณา แต่เราก็คิดว่าเพจเรากำเนิดมาให้คนมาดูเหมือนกับเข้ามาดูหนังสือรูปภาพที่เกิดขึ้นวันละหน้า เราไม่อยากให้คนมาสะดุดหรือขัดสายตาคนที่มาดู ไม่ได้คิดว่าเพจนี้่จะเข้ามาทำเงิน คือเราก็เปิดนะในเรื่องของการโพสอย่างอื่นบ้าง แต่ไม่ต้องเสียความเป็นเรา เรามีเอกลักษณ์ เป็นงานที่เรารัก อยากให้เป็นงานที่มีความเป็นคิ้วต่ำในงานทุกครั้ง

 

คิดว่าผลงานของเราคล้าย Jimmy Liao หรือ มุนินฺ

ผมไม่ค่อยได้เห็นผลงานหรือจำชื่อนักภาพประกอบของคนอื่นเลย ส่วนของมุนินฺ ผมก็ชอบอ่านการ์ตูนของเขา สนใจ story ของเขา อ่านแล้วเคยร้องไห้  แน่นอนว่าไม่ว่างานเขียนของนิ้วกลม หรือเรื่องราวของมุนินฺ ก็มีอิทธิพลต่อมุมมองของผมเหมือน แต่ไม่ใช่เรื่องของลายเส้น

 

มีอะไรที่อยากโพสแต่ยังไม่เคยทำเลยไหม อยากวาดเป็นซีรีส์สั้นๆเป็นเรื่อง

จริงๆอยากทำตั้งแต่วันแม่ที่ผ่านมา แต่ก็ยังไม่ได้ทำ

 

มองอนาคตอย่างไรบ้าง

ทุกวันนี้รู้สึกดีที่มีคิ้วต่ำอยู่ในเพจ แต่ก็จะรู้สึกดีกว่าถ้าคิ้วต่ำได้ไปอยู่ที่อื่นด้วย จริงๆก็สร้างเขามาแล้ว ก็อยากพาเขาไปเที่ยวหลายๆที่เหมือนกัน

 

ถ้าให้คำแนะนำคนอื่นที่กำลังสร้างเพจใหม่ๆขึ้นมาได้ คิดว่าอะไรน่าจะเป็นสูตรสำเร็จในการสร้างเพจให้สำเร็จในระยะยาว

คิดว่าเป็นเรื่องตัวตนของเรา ควรให้เป็นตัวของเราเอง ถ้าคน 10 คน ทำเหมือนๆกัน ก็คงไม่แตกต่าง ดังนั้นคาแรคเตอร์และจุดยืนเราเองที่น่าจะทำให้การสร้างเพจสามารถสำเร็จได้ในระยะยาวครับ

 

เพจคิ้วต่ำ เพจที่มีคาแรคเตอร์และมีสไตล์เป็นของตัวเอง ชัดเจนในแนวทางตัวเอง วันนี้เราขอให้คุณปั๊มทำอะไรบางอย่างให้กับเราเป็นพิเศษ  อย่างที่ได้รับทราบจากบทสัมภาษณ์ว่าการวาดของเพจคิ้วต่ำนั้นเกิดขึ้นจากความรู้สึกในแต่ละวัน เราจึงขอให้้คุณปั๊มเจ้าของเพจคิ้วต่ำวาดภาพให้หนึ่งภาพ โดยขอให้วาดภาพจากสิ่งที่เห็นอยู่รอบตัวในวันนี้ เพื่อลงในบทสัมภาษณ์นี้แบบ exclusive ที่แรกก่อนที่จะลงที่อื่น คุณปั๊มเลือกที่จะวาดภาพที่ใกล้ตัวที่สุด ก็คือเค้กชอคโกแลตที่คุณปั๊มได้ทานขณะที่เรานั่งสัมภาษณ์ด้วยกันที่เซ็นทรัลลาดพร้าว และนี่คือภาพที่คุณปั๊มเลือกวาดให้

“เริ่มจากความสุขในด้านเล็กๆ เหมือนกินเค็กจากด้านน้อยๆ” แทนคำขอบคุณสำหรับเค็กก้อนที่เราได้ทาน

ขอบคุณเช่นกันครับ เจ้าของเพจ “คิ้วต่ำ”  เป็นเพจที่สุดยอดจริงๆ

โดย Kittipat M [กิตติพัฒน์ มหพันธ์]


  • 25
  •  
  •  
  •  
  •