ทำเว็บอย่างไรให้ได้งบโฆษณาเอเยนซี่

คนทำเว็บต้องอ่าน เพราะ 70% ของโฆษณาบนเว็บไซต์ในไทยนั้นมาจากการซื้อสื่อผ่านเอเยนซี่โฆษณา ฉะนั้น คนทำเว็บฯทั้งหลายควรแบ่งเวลา วางคู่มือตำราเทคนิคมาอ่านเรื่องนี้ จะได้รู้ใจเอเยนซี่กัน !

การทำเว็บที่ดีได้อย่างยั่งยืนนั้น ส่วนใหญ่คงหนีไม่พ้นต้องมีโฆษณา เพื่อที่จะหารายได้มามากพอที่จะหล่อเลี้ยงชีวิต ความตั้งใจ และให้เป็นค่าเวลาของคนทำ หรืออย่างน้อยๆ ที่สุดก็เป็นค่าใช้จ่ายเบื้องต้นทั้งการเช่าโฮสต์ หรืออย่างน้อยที่สุดก็ค่าไฟของคอมพิวเตอร์และโน้ตบุ๊ก
ที่จริงแล้ว เว็บดีๆ กับโฆษณานั้นไปด้วยกันได้ และแม้ว่าเราจะทำเว็บแค่ตัวคนเดียว เป็นเจ้าของคนเดียวไม่ได้เป็นองค์กรบริษัท แต่การทำเว็บดีๆ ให้มีโฆษณาจนเป็นอาชีพหลักนั้นไม่ใช่เรื่องยากยิ่งแต่อย่างใด

เอเยนซี่เลือกซื้อโฆษณาในเว็บอย่างไร?

การจะทำเว็บให้มีสมดุลระหว่างโฆษณา (เอาใจสปอนเซอร์เพื่อรายได้) กับเนื้อหา (เอาใจผู้อ่าน เพราะถ้าไม่มีผู้อ่าน ก็ไม่มีโฆษณามาลง) นั้นจัดว่าเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ซึ่งหากต้องเลือกจริงๆ แล้ว ในระยะยาวเจ้าของเว็บควรจะต้องแคร์ผู้อ่านหรือผู้ใช้ของตัวเองมากกว่าสิ่งใดๆ

เมื่อมองอย่างกว้างๆ แล้ว เว็บนั้นก็เป็นสื่อชนิดหนึ่งเหมือนรายการทีวี หนังสือพิมพ์ หรือนิตยสาร เราจะเห็นว่ารายการทีวีก็มีตั้งแต่ข่าวที่วัยรุ่นขึ้นไปถึงผู้ใหญ่ดูกันทุกเพศทุกวัย กับมีรายการรถที่มีผู้ชมน้อยกว่าข่าวมากแถมส่วนใหญ่ก็เป็นผู้ชาย แต่รายการเกี่ยวกับรถก็ยังขายโฆษณาได้ และโฆษณาในรายการก็ไม่พ้นรถ อุปกรณ์ น้ำมันเครื่อง ฯลฯ

หรือหนังสือพิมพ์ก็มีทั้งหัวสีที่มีสารพัดคอลัมน์อ่านได้ทุกเพศวัย และก็มีทั้งหนังสือพิมพ์กีฬา หนังสือพิมพ์พระเครื่อง ซึ่งโฆษณาที่ลงในหนังสือพิมพ์หัวสีอาจจะเป็นสินค้าอุปโภคบริโภคทั่วไป แต่โฆษณาที่ลงในหนังสือพิมพ์เฉพาะทางก็ย่อมแตกต่างและเจาะลึกไปตามกลุ่มเป้าหมายของสื่อ ซึ่งก็คือกลุ่มเป้าหมายของสินค้าผู้ลงโฆษณาไปด้วยเช่นกัน

เช่นเดียวกับเว็บ ไม่ว่าจะเว็บที่มีคนเข้าชมนับแสนคนต่อวัน หรือบล็อกที่มีคนมาอ่านวันละไม่กี่พันครั้ง ก็เป็นที่สนใจของเอเยนซี่โฆษณาและเจ้าของสินค้าทั้งนั้น แต่สิ่งสำคัญที่สุดก็คือเนื้อหา นั่นคือ ถ้าเป็นเว็บที่มีเนื้อหากว้างๆ ทั่วๆ ไป ไม่มีกลุ่มเป้าหมายชัดเจน เช่น เว็บรวมลิงก์ข่าวที่น่าสนใจประจำวัน หรือเว็บรวมเรื่องตลกคลายเครียดที่อ่านได้ทุกเพศทุกวัยล่ะก็ ก็ต้องมีตัวเลขผู้เข้าชม (Unique Visitor หรือ Unique IP) และตัวเลขหน้าเว็บทั้งหมดที่ถูกเข้าชม (Page View หรือ PV) ที่มากกว่าเว็บเฉพาะทางทั่วไป ถึงจะเป็นที่สนใจของเอเยนซี่กับเจ้าของแบรนด์สินค้า และหาโฆษณามาลงได้

ข้อมูลตัวเลขหัวใจสำคัญของธุรกิจสื่อ ไม่ว่าจะเป็นสื่อแบบไหน ก็คือ เรตติ้ง แต่ถ้าเป็นสื่อเว็บล่ะก็ ข้อมูลเรื่องนี้จะละเอียดซับซ้อนและมีชื่อเรียกเฉพาะอยู่สักหน่อย แต่เป็นบันไดขั้นแรกที่คนวงการนี้ทุกคนจะต้องรู้จักและสนใจ

ข้อมูลสถิติที่ใช้กันในการจะตัดสินใจเลือกซื้อหรือไม่ซื้อ และใช้คำนวณยอดรายได้รายจ่ายค่าโฆษณากันนี้ แบ่งได้เป็น 2 ชนิดใหญ่ๆ

ชนิดแรก ข้อมูลทางเทคนิคที่ระบบเซิฟเวอร์จะบันทึกและรายงานให้เราได้อัตโนมัติ ก็เช่น ยอดผู้เข้าชม จำนวนหน้าทั้งหมดที่ถูกเปิดอ่าน ผู้ชมมาจากในประเทศหรือต่างประเทศ ใช้เว็บบราวเซอร์ประเภทไหน คลิกที่โฆษณาหรือเปล่า เปิดดูคลิปหรือไม่ ฯลฯ

และต้องเกริ่นกันไว้ตั้งแต่ต้น ก็คือข้อมูลเหล่านี้มีผลโดยตรงกับเม็ดเงินที่จ่ายกันจริง ฉะนั้นมันจะต้องถูกนับถูกตรวจโดยเซิร์ฟเวอร์ของหน่วยงานที่เป็นกลาง เช่น Truehits, Google Analytic, Alexa และอีกหลากเว็บหลายระบบ

ชนิดที่สอง ข้อมูลทางประชากรศาสตร์และพฤติกรรมของผู้เข้าชมเว็บ อาจจะฟังดูหนักและเป็นวิชาการ แต่อธิบายว่าอธิบายได้ง่ายๆ ว่าข้อมูลทางประชากรศาสตร์นี่ก็เช่น เพศ อายุ การศึกษา อาชีพ ระดับรายได้ ฯลฯ

ส่วนข้อมูลพฤติกรรมนี่ เรียกง่ายๆ เก๋ๆ ได้ว่าเป็นข้อมูลไลฟ์สไตล์ (Lifestyle) เช่นเดือนๆ หนึ่งทานอาหารนอกบ้านกี่ครั้ง ชอบทานอาหารแบบไหน ชอบใช้สบู่เหลวหรือสบู่ก้อน ฯลฯ สุดแท้แต่ว่าสินค้าเจ้าของโฆษณาเป็นประเภทไหนและอยากรู้อะไร

ข้อมูลชนิดที่สอง ทั้งเชิงประชากรและไลฟ์สไตล์ เป็นหน้าที่ของท่านเจ้าของเว็บหรือคนทำเว็บต้องหามาให้ได้นะครับ เช่นอาจจะจัดตอบแบบสอบถามแล้วแจกของที่ระลึกหรือชิงรางวัลใหญ่ แต่ถ้าแยบยลจูงใจกว่านั้นสุดแท้แต่จะสร้างสรรค์กลยุทธ์ออกมา

ทำเว็บให้พร้อมรับงบโฆษณาอย่างมืออาชีพ

เอเยนซี่และบริษัทใหญ่ๆ จะสนใจลงโฆษณาในเว็บไซต์ที่พร้อมรับรูปแบบโฆษณาที่เป็นมาตรฐาน ส่วนเจ้าของ/ผู้ดูแลเว็บก็ควรต้องมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องนี้พอที่จะ “คุยกันรู้เรื่อง”

ในเว็บไซต์ของคุณนั้นควรจะเตรียมไว้เลย 1 หน้า หน้า “Ad Info Page” นี้ควรจะมีลิงค์ปรากฏชัดเจนจากหน้าแรก เพราะนักโฆษณาหรือคนทำงานเอเจนซี่นั้นงานยุ่งมีเวลาน้อยอยู่แล้ว หากเขากำลังสนใจในเว็บคุณก็ควรจะได้ข้อมูลสำคัญพวกนี้ง่ายและไวที่สุด

ตัวลิงก์ต้องเขียนบอกไว้ชัดเจน ซึ่งที่นิยมเขียนกันก็เช่น “สนใจลงโฆษณา คลิกที่นี่”, “ติดต่อโฆษณา”, “Advertisement”, หรือ “Advertising” ที่จะบอกสิ่งที่นักโฆษณาต้องรู้ก่อนจะตัดสินใจจัดสรรงบโฆษณามาลงกับเว็บของคุณ หรือที่เรียกว่า “Ad Info Page” ที่ต้องระบุข้อมูลหลายอย่างดังนี้

ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับเว็บไซต์และผู้ดูแลเว็บ
ข้อมูลเกี่ยวกับกลุ่มผู้ชมเว็บไซต์
ข้อมูลเกี่ยวกับค่าสถิติ ความนิยมของเว็บไซต์
ข้อมูลเกี่ยวกับรูปแบบและราคาค่าโฆษณา
ข้อมูลบุคคลติดต่อเมื่อจะลงโฆษณา
ข้อมูลลูกค้าที่เคยลงโฆษณากับเว็บไซต์

ซึ่งแต่ละข้อมีสิ่งที่ต้องทำดังนี้

ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับเว็บไซต์และผู้ดูแลเว็บ

ชื่อเจ้าของ หรือผู้ดูแลเว็บ ประวัติย่อ (Profile) ของผู้ดูแลเว็บหรือข้อมูลบริษัท
เลขทะเบียนพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ (ถ้ามี)
ประวัติการก่อตั้งและดำเนินงานของเว็บไซต์ คร่าวๆ รวมถึงเกียรติประวัติหรือรางวัล (ถ้ามี)

กลุ่มผู้ชมเว็บไซต์

เพื่อให้ผู้ที่กำลังพิจารณาตัดสินใจลงโฆษณาได้รู้ว่ากลุ่มเป้าหมายของเว็บเราเป็นคนกลุ่มไหนและมีไลฟ์สไตล์ รสนิยมแบบไหน เพื่อจะได้ดูว่าตรงกับกลุ่มเป้าหมายของสินค้า บริการที่จะลงโฆษณาหรือไม่
เนื้อหาของเว็บจะบ่งบอกได้ระดับหนึ่งว่ากลุ่มผู้เข้าชมของคุณเป็นกลุ่มไหน เช่น เว็บเกี่ยวกับการแต่งรถซิ่งก็มักจะมีวัยรุ่นชายที่ฐานะค่อนข้างดีเข้ามาเล่นเป็นส่วนใหญ่ ส่วนเว็บสอนแต่งหน้าหรือจัดดอกไม้นั้นก็ย่อมจะมีผู้หญิงวัยมหาวิทยาลัยขึ้นไปถึงวัยทำงานเข้ามาอ่านมาดู

แต่ถึงจะรู้อย่างนี้แล้ว เอเยนซี่โฆษณาก็มักจะยังไม่พอใจ ต้องการรู้มากกว่านี้อีกเพื่อที่จะไปเตรียมทำแผนยุทธศาสตร์บริหารสื่อ (Strategic planning) ให้ลูกค้าเชื่อถือและยอมจัดงบก้อนโตให้ และเพื่อที่สุดท้ายแล้วแคมเปญโฆษณาจะได้ผลอย่างที่พูดกันว่าทั้ง “ถึงกลุ่ม” และ “คุ้มเงิน”

แต่ปกติแล้วระบบเว็บเซิร์ฟเวอร์จะเก็บไว้แค่เลขไอพี เวลาที่เข้าชม และการเข้าออกจากลิงค์ต่างๆ เท่านั้น ไม่อาจที่จะรู้ไปถึงขั้นที่ว่ากลุ่มผู้เข้าชมเว็บไซต์เป็นเพศใดวัยไหน
ทางแก้ที่นิยมกันนั้นมี 2 ทาง คือ ทำระบบสมาชิก และทำแบบสอบถาม หรือจะทำทั้ง 2 อย่างก็ยิ่งเป็นการดี

ระบบสมาชิก

เช่นการมี Webboard หรือ Forum ที่ต้องลงทะเบียนเท่านั้นถึงจะอ่านได้ แต่ที่นิยมกันมากกว่าคือให้ทุกคนมีสิทธิอ่านโดยไม่ต้องสมัครสมาชิก ทั้งนี้ เพื่อดึงคนให้รู้จักและอ่าน

หลังจากนั้น เมื่อคนคุยกันมากๆ เข้าก็อยากตอบอยากถกเถียงแลกเปลี่ยนกับเพื่อนๆ ด้วย และบัดนั้นเองผู้อ่านถึงจะต้อง Register หรือ Sign-up ลงทะเบียนสมัครสมาชิกในที่สุด

นอกจากสิทธิในการโพสข้อความแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็ควรให้สิทธิพิเศษอื่นๆ เช่น ใช้บริการหรือเครื่องมือได้มากกว่าผู้อ่านทั่วไป มีสิทธิเข้าร่วมกิจกรรม มีส่วนลดบางอย่าง หรือมีของที่ระลึกของรางวัลบ้าง
ของรางวัลหรือของที่ระลึกนี้ ส่วนใหญ่นิยมหาจากสปอนเซอร์ จะได้ทั้งประหยัดเงินเจ้าของเว็บ และโฆษณาให้สปอนเซอร์ไปด้วยในตัว ทั้งนี้อาจจะเป็นสินค้าทดลองใช้ของทางสปอนเซอร์เอง หรือเป็นแค่ของพรีเมี่ยม เช่น ปากกา พวงกุญแจ หรือถ้วยติดตราสปอนเซอร์ เพราะถ้าสมมติเป็นแบรนด์รถเก๋งหรือหมู่บ้านก็คงยากมากที่จะยอมแจกมาเป็นของรางวัลให้เว็บไซต์ไม่ใช่สื่อแมสแบบทีวีหรือหนังสือพิมพ์

แต่หากยังไม่มีสปอนเซอร์แต่มีงบและอยากแจก ก็อาจจะทำเป็นถ้วยกาแฟหรือปากกาติดตราเว็บไซต์เราเอง ติดตราและ URL ที่อยู่เว็บเอาไว้ให้ชัดเจน หากมีสโลแกนคำขวัญก็ใส่ไว้ด้วย

การสร้างฐานสมาชิกแบบนี้เป็นเรื่องระยะยาวที่สั่งสมไปตลอดอายุขัยของเว็บ ยิ่งนานยิ่งมากก็เป็นสินทรัพย์ที่มีค่ามหาศาล

ซึ่งที่สหรัฐอเมริกานั้นเวลามีดีลซื้อขายเว็บไซต์กันมูลค่าเป็นล้านๆ ดอลลาร์นั้น ส่วนสำคัญส่วนใหญ่ก็เป็นมูลค่าของฐานสมาชิกเหล่านี้นี่เอง เพราะต้องใช้เวลานานถึงจะให้ผู้ใช้คุ้นเคยและยอมรับเว็บไซต์หนึ่งๆ ถึงขนาดสมัครเป็นสมาชิกได้

รายชื่อเหล่านี้เจ้าของเว็บก็สามารถนำไปต่อยอดทางการตลาดได้สารพัด และเป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่จะดึงดูดนักโฆษณาให้มาลงทุนกับเว็บเราได้

ส่วนอื่นๆ ที่เหลือเช่นเทคโนโลยี คนทำงาน หรือดีไซน์ ล้วนพัฒนาตามทันกันได้ไม่ช้านานหากว่าเงินถึง แต่จะเป็นเว็บที่ดึงดูดคนมาเป็นแฟนประจำได้มากๆ นั้นไม่ใช่ว่าเงินจะซื้อได้ในระยะเวลาอันสั้น

แบบสอบถาม

บางครั้งเราอยากรู้เรื่องเฉพาะกิจ ถามเฉพาะอย่าง เช่น คุณเดินห้างสัปดาห์ละกี่วัน หรือบางครั้งก็อาจจะอยากสำรวจละเอียดเจาะลึกด้วยคำถามเยอะเป็นหน้าๆ ซึ่งทั้งหมดนี้ไม่ได้ถามไว้ในจอสมัครสมาชิก
ทางออกคือทำแบบสอบถามออนไลน์ ซึ่งมักจะตั้งช่วงเวลาตอบไว้แค่สั้นๆ เช่นจาก 1 สัปดาห์ขึ้นไปถึงไม่เกิน 2-3 เดือน และต้องมีของรางวัลหรืออย่างน้อยก็ของที่ระลึกให้ผู้ตอบ เช่น แจกให้ 100 คนแรก และทั้งแบบที่สุ่มแจก ไม่อย่างนั้นพอครบ 100 คนไปแล้วก็คงไม่มีใครมาตอบอีก เมื่อได้ข้อมูลของกลุ่มผู้อ่านมาแล้ว ที่เหลือก็ต้องมาจัด มานำเสนอข้อมูลให้ครบถ้วนสวยงามเข้าใจง่ายแบบมืออาชีพไว้ในหน้า “Ad Info Page” ด้วย เช่นนำเสนอเป็นชาร์ตวงกลมสัดส่วนร้อยละต่างๆ และแผนภูมิรูปภาพหรือตารางก็สุดแล้วแต่ข้อมูลที่มี

ค่าสถิติความนิยมของเว็บไซต์

เพื่อให้ผู้ที่กำลังพิจารณาลงโฆษณาได้ทราบว่าจำนวนผู้เข้าชมเว็บไซต์มีมากน้อยเพียงไร เพื่อจะได้พิจารณาเปรียบเทียบผลที่อาจได้รับกับมูลค่าโฆษณา เว็บไซต์ควรระบุข้อมูลดังต่อไปนี้

จำนวนหน้าเว็บเพจที่ถูกเปิดชม (Page Views) เฉลี่ยต่อเดือน รวมทั้งเว็บไซต์ และแยกย่อยในแต่ละส่วนของเว็บไซต์
จำนวนหน้าผู้เข้าชมเว็บไซต์ (Unique Visitors) เฉลี่ยต่อเดือน รวมทั้งเว็บไซต์ และแยกย่อยในแต่ละส่วนของเว็บไซต์ ทั้งนี้ ค่า Unique Visitors ให้วัดจำนวน IP ที่ไม่ซ้ำกันในช่วงเวลา 1 วัน หรือหากใช้ความถี่อื่นให้ระบุด้วยว่าความถี่ในการวัดผลเป็นเท่าไร (รายวัน ราย 12 ชม. ราย 6 ชม. หรืออื่นๆ)
จำนวนสมาชิกลงทะเบียนในระบบทั้งหมด
ข้อมูลว่าค่าสถิติดังกล่าว ได้มาอย่างไร จากหน่วยงานกลาง บุคคลที่สาม (Third Party) หรือจากระบบสถิติภายในของเว็บไซต์เอง ถ้าเป็นระบบภายในให้ระบุด้วยว่าใช้ซอฟต์แวร์ใดทำงานอย่างไรในการวัดค่าสถิติ

รูปแบบและราคาค่าโฆษณา

รูปแบบ ขนาด ควรเป็นไปตามมาตรฐาน ควร ระบุตำแหน่ง ของชิ้นโฆษณาให้เห็นชัดเจน และมีภาพตัวอย่างประกอบ
ราคา ควรใช้รูปแบบการคิดราคา Cost Per Impression (CPM) คือคิดราคาต่อการแสดงผลโฆษณา โดยทั่วไปนิยมแสดงราคาต่อ 1,000 ครั้ง (CPM) เช่น ราคา 200CPM หมายถึงค่าโฆษณาเป็น 200 บาท ต่อการแสดงผลโฆษณา 1,000 ครั้งเป็นต้น แตกต่างจาก Cost Per Click (CPC) ที่คิดราคาต่อจำนวนครั้งที่มีคนคลิกโฆษณา
อีกทางเลือกคือ Fixed Fee (คิดเหมาเป็นรายเดือน) ชิ้นโฆษณาควรยึดติดคงที่ หรือถ้าเป็นโฆษณาเวียน หลายชิ้นงานลงในตำแหน่งเดียวกันโดยสุ่มแสดงผล (Rotated Banner) ก็ต้องระบุว่า เวียนกี่ชิ้นแต่ไม่ควรมากเกินไปจนชิ้นที่อยู่คิวหลังๆ ตกจากสายตาผู้ใช้
หรือคิดค่าโฆษณาสูงกว่าเมื่อมีธุรกรรมหรือการสั่งซื้อเกิดขึ้นจริง เรียกว่า Cost Per Lead หรือ Commission คิดราคาเมื่อผู้ชมเว็บไซต์ ซื้อสินค้า หรืออย่างน้อยแสดงความต้องการจะซื้อสินค้า เช่นหากมีผู้เข้ามาจ่ายเงินจองโรงแรมผ่านเว็บของคุณ บริษัทท่องเที่ยวก็จะแบ่งรายได้ให้คุณด้วย
เทียบราคากับคู่แข่งที่มีเนื้อหาและกลุ่มเป้าหมายใกล้เคียงกัน และพิจารณามากน้อยตามยอดผู้เข้าชมและสถิติอื่นๆ ด้วย โดยอาจดูได้จากอันดับใน Truehits.net ซึ่งเอเยนซี่ไทยใช้พิจารณาเป็นสำคัญ เช่นในหมวดเดียวกันนั้น เว็บที่อันดับสูงกว่า ย่อมได้ค่าโฆษณาสูงกว่า
และในหลายกรณีแม้เจ้าของเว็บจะกำหนดราคา CPM CPC หรือ CPL ไว้ แต่ในที่สุดก็ต้องใช้อัตรามาตรฐานที่กำหนดมาจากเอเยนซี่มากกว่า

บุคคลติดต่อเมื่อจะลงโฆษณา

ควรประกอบด้วย

ชื่อ
อีเมล์ (ถ้าให้ติดต่อทางอีเมล์ ต้องมั่นใจว่าเป็นอีเมล์ที่ใช้งานได้อยู่เสมอ)
หมายเลขโทรศัพท์ ที่ติดต่อได้
หมายเลขโทรสาร (ถ้ามี)
ที่อยู่ (อาจเปิดเผยหรือไม่ก็ได้ แต่การเปิดเผยจะช่วยสร้างความมั่นใจให้ผู้ลงโฆษณา)
เลขทะเบียนพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ (ถ้ามี) ทั้งนี้เว็บไซต์ อาจทำแบบฟอร์มสำหรับแจ้งความต้องการลงโฆษณาด้วยก็ได้ แต่ควรเปิดเผยข้อมูลดังกล่าวข้างต้นให้เห็นชัดเจนด้วยเช่นกัน

ลูกค้าที่เคยลงโฆษณากับเว็บไซต์

ให้ผู้ที่กำลังพิจารณาลงโฆษณาได้รู้ว่าเคยมีสินค้าบริการแบรนด์ไหนลงโฆษณากับเว็บไซต์ของเราแล้วบ้าง ทำให้เกิดความน่าเชื่อถือได้มากขึ้น

แต่ละรายๆ นั้นควรเขียนในรูปแบบ “เรื่องราวความสำเร็จ” หรือ “Success Story” สั้นๆ เล่าถึง 3 ประเด็นคือ รายละเอียดเกี่ยวกับแคมเปญโฆษณา ระยะเวลาที่ลงโฆษณา และผลตอบรับ/ผลสำเร็จจากการลงโฆษณา

Do & Don’t

กติกา มารยาท เจ้าของสินค้ากับเอเยนซี่คาดหวังจากเจ้าของเว็บในการลงโฆษณา

ไม่ควรวางเนื้อที่ลงโฆษณาไว้ตำแหน่งที่เห็นไม่ชัด ไม่ดึงดูดสายตา หรือดูปะปนกับเนื้อหาอย่างยุ่งเหยิง
ไม่ควรเปลี่ยนตำแหน่งและขนาด Banner ไปมา ซึ่งถือเป็นการไม่รักษาสัญญาทางธุรกิจไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือไม่
ไม่ควรลง Banner ของสินค้าหรือบริการหนึ่งๆ ประกบหรือใกล้กับคู่แข่ง
ไม่ควรให้หน้าหนึ่งๆ มี Banner โฆษณามากเกินไปจนทำลายเนื้อหาทำให้ผู้เข้าชมเบื่อหน่ายและสุดท้ายจะย้อนกลับมาทำร้ายเจ้าของโฆษณาเอง ซึ่งทางออกคือให้มีการหมุนป้ายโฆษณา (Banner Rotation)
ควรเตรียมเนื้อที่ลงโฆษณาไว้ด้วยขนาดมาตรฐาน เช่น 468 คูณ 60 pixel เพื่อให้สะดวกต่อผู้ลงโฆษณาที่ไม่ต้องมาปรับขนาด banner ยืดหดตามแต่ละเว็บ โดยเฉพาะแบรนด์ระดับโลกที่ต้องลงเว็บหลากหลายในประเทศต่างๆ

Source: Ecommerce Magazine