ในต่างประเทศผู้ลี้ภัยมากมายไม่ได้ทั้งภาษา ไม่มีอาหารทาน พวกเขาจึงจำเป็นต้องเก็บเศษขยะมาประทังชีวิต และเพราะกลุ่มคนเหล่านี้มีวิถีชีวิตที่ไม่ค่อยถูกสุขอานามัยสักเท่าไหร่ อีกทั้งพวกคนเหล่านี้ยังไม่มีเงินและไม่กล้าไปหาหมอ เพราะกลัวโดนส่งกลับประเทศ จึงเป็นเหตุให้ร่างกายของพวกเขาได้กลายพาหะของโรคต่างๆ ด้วย
ดังนั้นทีมงานของสภากาชาดจึงมีเป้าหมายที่จะเปิดคลีนิคนิรนามเพื่อช่วยเหลือคนเหล่านี้โดยที่ไม่ต้องถามที่มา เพียงแต่ช่วยตรวจร่างกายและให้ยาฟรี ปัญหามาติดอยู่ที่จะทำอย่างไรที่จะทำให้คนลี้ภัยที่นอนข้างถนนเหล่านี้รู้ว่ามีคลีนิคแบบนี้อยู่ จะให้ใช้สื่อหลักก็ไม่เข้าถึง เพราะหลายคนอาจจะอ่านไม่ออก ดังนั้นจึงต้องเป็นสื่อที่ใกล้ตัวพวกเขามากที่สุด…คุณพอนึกออกไหมว่าเป็นอะไร?
คำตอบก็คือ ขยะที่ขายได้ราคาดีอย่างกระป๋องอลูมิเนียมนั่นเอง
ทีมงานสภากาชาดได้รวบรวมกระป๋องอลูมิเนียมของเครื่องดื่มแบรนด์ต่างๆ ที่มีสัญลักษณ์ของการรีไซเคิล (ซึ่งเป็นที่ต้องการของผู้คนที่เก็บขยะไปขาย) จากนั้นก็ติดสติ๊กเกอร์โปรโมทคลีนิคเป็นภาษาต่างๆ เพื่อเข้าถึงคนหลายกลุ่ม พร้อมให้เบอร์ฮอตไลน์ 1919 สุดท้ายก็เพียงสุ่มทิ้งกระป๋องเหล่านี้ตามถังขยะต่างๆ ทั่วเมือง
ดูวิดีโอเบื้องหลังกิจกรรมนี้ได้ที่นี่ อย่างไรก็ดีก็คือว่าวิธีนี้เหมาะกับการทำโฆษณาของ NGO เพราะคอร์สต่ำ เป็นการทำ Targeting Marketing ที่ง่าย และได้ผลเหลือเชื่อ!
