Job Announcement
 |
|
ช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาผมสังเกตเห็นเพื่อนๆ หลายคนที่เริ่มก้าวเข้าสู่วัยเลข 3 ทะยอยโพสต์สเตตัสฉลองชีวิตตัวเองเป็นระลอก มีเรื่องราวขำขัน เรื่องราวจริงจัง เรื่องราวสับสน บนฉากชีวิตที่แตกต่างกัน เช่น การแต่งงาน การหย่าร้าง การทะเลาะเบาะแว้ง การกลับเข้าเรียนต่อ หรือการย้ายหนีความวุ่นวายไปอยู่ต่างจังหวัด
ในวัยเพียง 27 เธอใช้เวลาเพียง 5 ปี นำพา O&B มาถึงจุดนี้ ด้วยความพยายามอย่างต่อเนื่องและเชื่อมั่นใจสัญชาตญาณของตัวเอง และในปีนี้เธอกล้าที่จะดึงตัวเซเลบระดับโลกอย่าง “Aimee Song” มาร่วมสร้างสรรค์และพรีเซนต์คอลเลคชั่นพิเศษของ O&B ไปสู่สายตาของคนทั่วโลก
ยิ่งเทคโนโลยีพัฒนาไปไกล ปัญหาใหม่ๆ ก็เกิดขึ้นมากเป็นเงาตามตัว ทั้งปัญหาเชิงเทคนิคอย่างการเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตและไวไฟที่บริษัทผู้ให้บริการเชื่อมต่อออนไลน์ต่างระบุเป็นเสียงเดียวกันว่าถูกร้องเรียนจากผู้บริโภคว่าช้า ไม่เสถียร และมีจุดเชื่อมต่อน้อยมากที่สุดเมื่อเทียบกับอดีต ซึ่งน่าสงสัยมากว่าทำไมปัญหานี้จึงไม่ลดน้อยลงสักทีแม้ว่าเราจะมีเทคโนโลยีที่ดีขึ้นทุกลมหายใจ
หลังจากเพจ แหม่มโพธิ์ดำ โพสต์ภาพและคลิปวิดีโอเหตุการณ์สุนัขตัวหนึ่งตามเจ้าของไปขายของ แล้วนั่งอยู่กลางถนนแต่จู่ๆ มีคนขับรถเร่งมาด้วยความเร็วทับสุนัขกลางถนนทำให้ตายทันที ส่งผลให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ในโลกโซเชียลมีเดียมากมาย โดยเน้นหนักในการประนามผู้ขับขี่รถพร้อมวลี “แล้วใครใช้ให้หมามาอยู่กลางถนน”
สังคมออนไลน์ทำให้โลกของเราซับซ้อนขึ้นไปอีกระดับเพราะนอกจากมนุษย์จะมีสังคมที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า อย่างครอบครัว โรงเรียน ที่ทำงาน เรายังมีโลกดิจิตอลซ้อนทับอยู่คู่ขนานกันไปอีก ที่น่าสนใจคือตัวตนของเราที่อยู่บนโลกสองใบนี้มักไม่เหมือนกัน โลกจริงของเราคือโลกที่เราถูกสังคมรอบข้างกดดันให้เป็นไปตามที่พวกเขาต้องการ
ยังเป็นดราม่าที่ต่อเนื่องยาวนานไม่สิ้นสุดสำหรับ ‘ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง’ นักพูด นักเขียน นักให้แรงบันดาลใจที่ช่วงแรกมีดาราเดินสายมา “ตัดสัมพันธ์” ออกสื่อฯ มากมายและต่อเนื่องด้วยการถูกชาวโซเชียลฯ แฉกันในทุกมิติ
กระแสดราม่าล่าสุดที่มีประเด็นน่าหยิบยกมาทำความเข้าใจโลกโซเชียลมีเดียปัจจุบันคือโพสต์ของคุณ Warit Ritthiphetchamphorn ซึ่งเตือนสติคนไทยเกี่ยวกับพฤติกรรมการรับประทานอาหารในร้านฟาสฟู้ดแล้วไม่เก็บเศษอาหารหรือถาดอาหารให้เรียบร้อย ปล่อยให้พนักงานของร้านอาหารต้องเก็บเองทั้งหมด
เชื่อหรือไม่ว่าเสียงหัวเราะมีพลังในการเปลี่ยนแปลงโลกออนไลน์ได้อย่างคาดไม่ถึง มันเปลี่ยนเรื่องซีเรียสให้กลายเป็นผ่อนคลาย เปลี่ยนประเด็นร้อนแรงให้ลดอุณหภูมิจนหมดไฟ หากแบรนด์ของคุณกำลังถูกต้อนจนจนมุม การสร้างเสียงหัวเราะให้เกิดแก่ผู้อ่าน (แบบมีรสนิยม) จะทำให้แบรนด์ของคุณรอดพ้นการถูกเอาตัวขึ้นตะแลงแกงได้ อย่างไรก็ตามสำหรับแบรนด์แล้ว “การเสียดสี” เป็นดาบสองคมซึ่งสามารถช่วยเหลือหรือทำลายแบรนด์ของเราได้ พูดง่ายๆ ว่าใช้ผิดชีวิตเปลี่ยน
วลีที่ว่า ของดีไม่พูดมาก ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้ในสังคมดิจิตอลปัจจุบันซะแล้วสิ เพราะแม้แต่คนดังระดับโลกอย่าง วอร์เรน บัฟเฟต์ เจ้าพ่อนักลงทุน ที่ชอบออกมาให้เคล็ดลับความสำเร็จผ่านทางสื่อออนไลน์ หรือ ริชาร์ด แบรนสัน ซีอีโอของเครือเวอร์จิ้น ที่โพสต์โชว์ไลฟ์สไตล์พร้อมแง่คิดดีๆ ของตัวเองเป็นประจำ
ต้องยอมรับว่าวัฒนธรรมเกมปัจจุบันไม่ได้ = เด็กเสมอไปอีกแล้ว…จริงๆ ก็รวมถึงการ์ตูน อนิเมชั่น ของสะสมฟิกเกอร์ บลาๆ อีกมากมาย ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะเด็กในอดีตที่เติบโตมาพร้อมกับยุควัฒนธรรมเกมเฟื่องฟู
ข่าวลือฟังเหมือนเป็นเรื่องกระจอก แต่ยุคนี้หลายแบรนด์กำลังถูกข่าวลือเล่นงานกันจนอ่วมทีเดียว…จุดเริ่มต้นของข่าวลือทางการค้าที่ทำให้แบรนด์เกิดวิกฤตเกิดขึ้นอย่างเป็นเรื่องเป็นราวในปี 1991 โดยบริษัท Tropical Fantasy Soda Pop ซึ่งจำหน่ายน้ำอัดลมในสหรัฐฯ ถูกข่าวลือโจมตีว่าแบรนด์ก่อตั้งโดยคู-คลักซ์-แคลน (กลุ่มต่อต้านคนผิวสี) และเมื่อคนผิวสีดื่มน้ำอัดลมพวกเขาก็จะกลายเป็นคนผิวขาว แน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นข่าวลือแต่ก็ทำให้ยอดขายน้ำอัดลมตกลงกว่า 70% และคนผิวสีหลายกลุ่มทุบทำลายรถขนส่งของแบรนด์
เชื่อหรือไม่ว่าความเชื่อใจทำให้มนุษย์เหนือกว่าสัตว์ทุกประเภท แม้เราอาจคิดว่าสัตว์ไม่หักหลังกัน สัตว์ไม่ทรยศ ไม่หลอกลวงกัน แต่อันที่จริงแล้ว สิ่งที่พวกมันทำเกิดจาก “สัญชาตญาณ” ที่ระบุโค้ดลงรหัสให้มดไม่หักหลังนางพญา สุนัขไม่กัดกันเองในฝูง และสิงโตออกล่าเหยื่อเป็นฝูง มีแต่มนุษย์เท่านั้นแหละที่เชื่อใจด้วยจินตนาการและการใช้เหตุผล เช่น ในยุคหนึ่ง สังคมโลกเชื่อถือระบบอุตสาหกรรมและเชื่อว่ามันจะช่วยกระจายสินค้า เยียวยาความหิวโหยของคนทั้งโลกได้ ทุกคน “ซื้อ” ความคิดนี้และร่วมกันเข้ามาเป็นหนึ่งในระบบอุตสาหกรรมเพื่อทำให้มันเป็นจริงขึ้นมาได้
